آشنایی با خواص درمانی گیاه هلیله زرد Terminalia chebula
هليله زرد با نام علمي Terminalia chebulaگياهي است از خانواده Combertaceae كه در هند و آسيا به صورت بومي وجود دارد و به طور سنتي براي درمان بيماري هاي مختلف استفاده مي شود.
هليله زرد با نام علمي Terminalia chebulaگياهي است از خانواده Combertaceae كه در هند و آسيا به صورت بومي وجود دارد و به طور سنتي براي درمان بيماري هاي مختلف استفاده مي شود.
این گیاه بومی شرق مدیترانه تا هند است. زیره سبز خاصیت ضد سرطانی و ضد باکتریائی دارد.
گیاه کرچک با نام علمی Ricinus communis L. بومی مناطق حاره ای شمال آفریقا می باشد. دانه این گیاه دارای 45 تا 50 درصد روغن ثابت با ساختار تری گلیسرید های اسید چرب می باشد. حدود 85 تا 90 درصد را اسید ریسینولئیک و 5 درصد اولئیک اسید و 2 تا 5 درصد را لینولئیک اسید تشکیل می دهد.
ترخون منبع بسیار خوبی از آهن،كلسیم و منگنز می باشد.این سبزی همچنین دارای پتاسیم، منیزیم و ویتامین های A و C می باشد.ترخون بیشتر به صورت یك سبزی در پخت و پز استفاده میشود، اما از آن برای مصارف پزشكی نیز استفاده میكنند. از قدیم برای درمان دردهای شكمی و افزایش اشتها از ترخون استفاده می شده است.
گیاه زوفا با نام علمی Hyssopus officinalis گیاهی پایا است و بسیار معطر و دارای ساقه های متعدد چوبی شده به ارتفاع 20 تا 60 سانتی متر است. ریشه زخیم و منشعب دارد و ساقه های متعدد گیاه مجموعا ظاهر پرپشت به او می بخشد. این گیاه در ردیف مهم ترین گل های مولد عسل به حساب می آید. قسمت مورد استفاده این گیاه معمولا سرشاخه های گلدار گیاه است.
گیاه چلغوز ( به انگلیسی : Chilgoza Pine ) بومی کشورهای پاکستان، افغانستان و هیمالیا است و استفاده از این گیاه همانند روغن زیتون برای سلامتی بدن انسان مؤثر است
تمامی حقوق این وبسایت متعلق به پژوهشکده گیاهان دارویی است.
حق نشر © ۱۴۰۱