کاربردهای درمانی گیاه شاه بلوط هندی
قسمت مورد استفاده: دانه ها, پوست شاخه های جوان.
نام فارسی گیاه: شاه بلوط هندی
نام علمی: Aesculus hippocastanum L
موارد مصرف شاه بلوط هندی: درمان وریدهای واریسی، ادم اعضای تحتانی، هموروئید. درمان بیماری کرونری قلب، ترمبوفلبیت سطحی، ورم ناشی از اختلال عروق لنفاوی، تجمع خون در یک محل، صدمات حین ورزش و سایر ضربات و نیز کاهش خارش و ادم ساق پا. درمان بزرگ شدن پروستات، زخم های پوستی، سرفه، اسهال و نیز به عنوان مسکن، ضدانعقاد، ضدتب، قابض، خلط آور و مقوی.
موارد مصرف مورد تأیید سازمان بهداشت جهانی و کمیسیون E بر اساس داده های بالینی: دانه گیاه به صورت خوراکی در درمان اختلالات پاتولوژیک عروق ساق پا(نارسایی وریدی مزمن) برای مثال درد و حس سنگینی ساق پا، کرامپ های عضلات پشت ساق پا، گزگزکردن و تورم ساق پا. موضعی برای درمان علامتی نارسایی مزمن وریدی، رگ به رگ شدن و کبودی.
اثرات جانبی: تحریک دستگاه گوارش (بخصوص در فرآورده های کوتاه رهش). نفروپاتی سمی، سمیت کبدی؛ خارش، سرطان پوستی (پاک کننده های پوستی). آنافیلاکسی؛ کرامپ های ساق پا. شوک؛ تهوع. خونریزی و کبودی شدید (ناشی از فعالیت ضدانعقادی آسکولین)؛ اسپاسم عضلانی؛ واکنش های افزایش حساسیت؛ خارش؛ کهیر؛ سردرد و منگی.
منابع:
خلیقی سیگارودی، ف، 1392، کاربردهای درمانی گیاهان دارویی، انتشارات کتاب ارجمند.
شما می توانید این خبر را در قالب یک فایل PDF چاپ یا ذخیره کنید. |