کاربردهای درمانی گیاه خارمريم
برگ ها خاردار، سبز تيره، با حاشيه كنگره دار و رگه هاي سفيد مشخص اند، كپه ها غير شعاعي، ارغواني، منفرد، داراي برگه هاي كاسبرگ نما، در انتها به خارهاي تيز زرد رنگ مجهزند. گياه داراي طعم و بوي ناچيزي است.
نام گياه: خارمريم
نام تيره: آستراسه
نام هاي مترادف: خارمريم، حرشف مريمي
نام علمي: Silybum marianum
قسمت مورد استفاده:
ميوه و دانه
زيستگاه و دامنه پراكندگي:
سرتاسر اروپا، به ندرت در انگلستان يافت مي شود.
خواص:
خارمريم براي درمان عفونت ها به كار مي رود. دانه هاي گياه حاوي مواد اصلي فعالي است كه براي اختلالات كبدي استفاده مي شود. مصرف خارمريم به دو صورت خوراكي و از طريق تزريق وريدي براي درمان مسموميت هاي ناشي از قارچ خوراكي (آمانيتا فالويدس) به ويژه براي جلوگيري از صدمه به كبد و حالت كوما، بسيار موثر است. اگر تزريق طي 48ساعت پس از تشخيص سم، انجام شود نتيجه بهتري به دست مي آيد. عصاره خارمريم قابليت كم نظيري در ترميم سلول هاي كبد دارد.
مواد تشكيل دهنده:
مخلوط فلاوليگنان ها معروف به سيليمارين كه عمدتا شامل سيليبين همراه با سيليديانين و سيليكريستين، اسيدهاي چرب، فلاونوئيدها و منيزيم است.
تهیه کننده:رضا غفارزادگان
منابع:
بیگم فقیر،م، 1384، گونه های گیاهی گیاهان آرایشی-بهداشتی، اداره انتشارات دانشگاه گیلان.
شما می توانید این خبر را در قالب یک فایل PDF چاپ یا ذخیره کنید. |