کاربردهای گیاه زالزالک

 

نام گیاه: زالزالک

نام علمی: Crataegus Oxyacantha L.C.

نام تیره: رزاسه

قسمت مورد استفاده: گل ها، برگ ها و سته ها.

 

زیستگاه و دامنه پراکندگی:

این درختچه در جنگل ها و بیشه زارهای اروپا و آسیای مرکزی و شمالی به شکل گسترده ای می روید.

شرح:

میوه ها، سته کوچک، به رنگ قهوه ای مایل به ارغوانی تا قهوه ای و از بیرون چروکیده اند. یک انتهای میوه فنجان مانند، دارای 5 قسمت است. طعم میوه تقریبا شبیه سیب است.

خواص:

گل ها و سته ها ی این گیاه قابض اند و به گردش خون کمک می کنند. از لحاظ پزشکی، اخیرا هربالیست ها زالزالک را برای تقویت قلب استفاده می کنند. تا به حال هیچگونه علامت مسمومیت نیز نداشته است. این گیاه گلیکوزیدهای از نوع دیژیتالس ندارد و برای درمان آنژین های سینه ای مصرف می شود. گفته می شود که زالزالک موجب افزایش گردش خون کرونری میوکاردیال می شود. مصرف خوراکی این دارو باعث جذب پروسیاندین های اولیگومری می گردد.

از نظر آرایشی- بهداشتی، این گیاه را به خاطر تحریک گردش خون و محتویات فلاونوئیدی اش به کار می برند. در موارد استعمال خارجی از این گیاه برای شستشو، خارش، جراحت ها و سرمازدگی مصرف می شود.

مواد تشکیل دهنده:

فلاونوئیدها، اسید های فنولیک، اسید های چرب، کاتچین و دی مریک پروسیاندین

گردآورنده:رضا غفارزادگان

منابع:
بیگم فقیر،م، 1384، گونه های گیاهی گیاهان آرایشی-بهداشتی، اداره انتشارات دانشگاه گیلان.