حنا
ريخت شناسي گياه: گياه درختچهاي. برگها سبز متمايل به خاكستري، بيضوي. گلها بصورت خوشه گرزن بزرگ، به رنگ سفيد يا زرد و بسيار خوشبو. ميوهها خشك و شكوفا كه حاوي دانههاي خيلي كوچك.
ايني، ارقان (1)
Lawsonia inermis L.
Family: Lythraceae
Synonyms: Lawsonia spinosa L., Lawsonia speciosa L., Alcanna spinosa (L.) Gaertn.
English name: Henna
ريخت شناسي گياه: گياه درختچهاي. برگها سبز متمايل به خاكستري، بيضوي. گلها بصورت خوشه گرزن بزرگ، به رنگ سفيد يا زرد و بسيار خوشبو. ميوهها خشك و شكوفا كه حاوي دانههاي خيلي كوچك (1، 2).
محل رويش: در مناطق جنوبي ايران، استانهاي كرمان، هرمزگان و بلوچستان كاشته ميشود (3).
زمان برداشت قسمت مورد استفاده: معمولاً از سال دوم و سوم شروع ميشود (4).
قسمت مورد استفاده: برگها (2).
كاربرد درماني: براي درمان اكزما، گال، عفونتهاي قارچي، زخمها، اسهال خوني آميبي، زخمهاي گوارشي، به منظور القاي سقط جنين، در لوسيون پوست و مو و براي درمان شوره سر به كار ميرود. تركيبات ريشه حنا در درمان جذام، بيماريهاي پوستي، آمنوره و ديس منوره تجويز ميشوند. تركيبات برگ حنا براي درمان زخمها، ديزوري، سرفه، برونشيت، سردرد يك طرفه، روماتيسم و كم خوني بكار ميروند. تركيبات گل نيز براي درمان سردرد، تب و سايكوز حاد كاربرد دارند. دانه حنا در درمان تبهاي راجعه، اسهال و ديسانتري توصيه ميشود (5).
آثار فارماكولوژيك مشاهده شده: اثرات ضدالتهاب، ضددرد با مصرف 500 ميليگرم به ازاي هر كيلو گرم وزن بدن لاوسون (ماده موثره حنا) گزارش شده است. مهار فعاليت مايكوباكتريوم توبركولوز بوسيله 006/0 ميليگرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن از اين گياه گزارش شده است (6، 7).
احتياط مصرف: حنا بصورت خشك باعث درماتيت تماسي، و در مژه، ابرو و چشمها ايجاد جراحت ميكند. برگها داراي خاصيت مخدر است و مقادير بالاي آن باعث سردرد و مسموميت ميشود (8).
منع مصرف: در مقادير مجاز، عوارض جانبي گزارش نشده است.
تركيبات شيميايي: مادهاي رنگي به نام لاوسون يا 1- هيدروكسي نفتوكينون، گليكوزيدهاي فنلي متعدد، كومارين، گزانتون، كينوييد، گلوكوزيد بتاسيتوسترول، فلاونوئيدهايي نظير لوتئولين و مشتق 7 - O- گليكوزيدي آن، چربي، رزين و تانن (9).
نحوه و ميزان مصرف: فقط به عنوان رنگ افزودني در فرآوردههاي آرايشي مو تاييد شده است (9).
مصرف غذايي: مصرف غذايي ندارد.
نام تجاري دارو ساخته شده از گياه:
Multi – ingredient: Fr.: Canol (10)
منابع:
1- امین غلامرضا، گياهان سنتي ايران موسسه پژوهشهاي گياهان دارويي ايران، دانشگاه علوم پزشكي تهران، دانشكده داروسازي، 1370: 66
2- John B. Lust. The Herb Book. 1974: 218
3- مظفريان، ولي الله. شناخت گیاهان دارویی و معطر ایران. انتشارات فرهنگ معاصر، 1391
4- زرگري، علي. گياهان دارويي. (جلد 2). موسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران، 1375: 354
5- Thomson PDR. PDR For Herbal Medicines. 3 rd Edition. 2005: 432
6- Pharmacology. 1995 Dec, 51 (6): 356-63
7- Tubercle. 1990 Dec; 71 (4): 293-5
8- James A. Duke. CRC Handbook of Medicinal Herbs 1989: 247
9- كميته تدوين فارماكوپه گياهي ايران. فارماكوپه گياهي ايران. وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي. معاونت غذا و دارو، 1381: 265-258
10- Royal Pharmaceutical Society. Martindale, The Extra Pharmacopoeia. 1996: 1001
شما می توانید این خبر را در قالب یک فایل PDF چاپ یا ذخیره کنید. |